بررسی رابطه بین ساختار سازمانی و توانمندسازی روانشناختی کارکنان در استانداری البرز

در این پژوهش رابطه بین ساختار سازمانی و توانمندسازی روانشناختی کارکنان استانداری البرز مورد بررسی قرار گرفته است. ساختار سازمانی الگو و نقشه ارتباطات و تعاملات میان بخش ها و اجزاء یک سازمان می باشد، که شامل روابط رسمی افراد، جایگاه مشاغل، میزان دسترسی به چارچوب اطلاعات و... می باشد. ابعاد ساختار سازمانی بر اساس نظریه رابینز شامل پیچیدگی، رسمیت و تمرکز می باشد. توانمندسازی روانشناختی به منزله یک حالت درونی انگیزشی در افراد تعریف می گردد. ابعاد توانمندسازی روانشناختی بر اساس مطالعات اسپریتزر شامل احساس شایستگی، احساس موثر بودن، احساس خود تعیین کنندگی و احساس معنی دار بودن می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی، پیمایشی و کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل 318 نفر از کازکنان استانداری البرز بوده که به کمک فرمول کوکران تعداد 122 نفر تعداد نمونه تعیین شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و همینطور پرسشنامه های استاندارد ساختارسازمانی رابینز و توانمندسازی روانشناختی اسپریترز بوده است. روایی پرسشنامه توسط اساتید محترم (به ویژه استاد محترم راهنما) و پایایی از طریق آلفای کرونباخ تایید گردید. در پژوهش حاضر، ساختار سازمانی به عنوان متغیر مستقل، توانمندسازی روانشناختی به عنوان متغیر وابسته تعیین شده است. به منظور تجزیه و تحلیل ابتداء ویژگی های جمعیت شناختی بررسی و سپس آزمون های کلوگروف - اسمیرنوف، همبستگی اسپیرمن، میانگین و فریدمن انجام گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که توزیع آزمون توانمندسازی روانشناختی نرمال و توزیع ابعاد ساختار سازمانی غیر نرمال می باشد. همینطور مشخص گردید که بین ساختار سازمانی و توانمدسازی روانشناختی کارکنان استانداری البرز رابطه معنادار کم و معکوس وجود دارد. لیکن نتایج آزمون فرضیه های فرعی نشان داد که بین ابعاد تمرکز و رسمیت ساختار سازمانی و توانمندسازی روانشناختی رابطه معناداری وجود ندارد. الویت بندی ابعاد ساختارسازمانی به ترتیب تمرکز، پیچیدگی و رسمیت با میانگین بیش از سه (ساختار متمایل به مکانیکی) می باشد. همینطور الویت بندی ابعاد توانمندسازی روانشناختی به ترتیب شایستگی، خود مختاری، موثر بودن و معنی دار بودن با میانگین زیر سه(توانمندسازی روانشناختی کمتر از متوسط) بدست آمد. مدیران استانداری البرز باید بتوانند میزان تمرکز، رسمیت و پیچیدگی موجود در سازمان را کاهش داده، تا به همان میزان به موقعیت بیشتری در برنامه توانمندسازی کارکنان دست خواهند یافت.